İlaç – Bitki Etkileşimi: Türk Toplumunda Yaygınlık
Ankara Üniversitesi Tıp Fakültesi Tıbbi Biyokimya Anabilim Dalı Öğretim Üyeleri Prof.Dr. Aslıhan Avcı ve Doç.Dr. Özlem Doğan, Türk toplumunda çok tartışılan ‘Bitkilerle Tedavi ve İlaç Etkileşimleri’ konusunda önemli bir bilimsel çalışmaya imza attı. Araştırmada, Türkiye’de 65 yaş üzeri bireylerin %89’unun hekim önerisi dışında bitkisel kökenli ilaç ve karışım kullanma yaygınlığına dikkat çekilmiştir.
Bitkisel Tedavi ve Tıbbi Tedavinin Etkileşimi
Yapılan yanlışlıklar nedeniyle bitkisel tedavi tıbbi tedavinin başarısını etkilemektedir. Halk arasında ve basında bitkisel kaynakların etkilerinin abartılması, tıp eğitimi almayan kişilerce uygulamaların yapılması, bitkilerin toplanma, saklanma ve kullanımında yapılan hatalar uygulanan tıbbi tedavinin başarısını olumsuz yönde etkileyebilir. Hastalar, pek çok kez medikal tedavinin faydasız olduğunu düşünerek tedaviyi keserek bitkisel ilaçlara veya tamamlayıcı tedavilere yönelebilmektedir.
- 65 yaş üzeri bireylerin %92.9’unun hekim önerisi dışında ilaç kullandığı tespit edilmiştir.
- %89.3’ünün bitkisel kökenli ilaç/karışımlar kullandığı belirlenmiştir.
Sağlık personelinden gizlenen bitkisel ilaç kullanımı, hastaların sağlık durumunu yanıltabilecek ve tedavi sürecini olumsuz etkileyebilecek bir durumdur.
İlaç-Bitki Etkileşimi: Halk Sağlığı ve Güvenlik Sorunu
İlaç-bitki etkileşimi önemli bir halk sağlığı ve güvenlik sorunudur. Pek çok ilaç-bitki etkileşimi rutin ilaç takibinde beklenmedik sonuçlara yol açabilir. Örneğin, diyabetik hastalar ginseng bitkisi aldığında hipoglisemi (düşük kan şekeri) riski artabilir. Bu tür etkileşimler, hastaların sağlık durumunu olumsuz etkileyebilir ve tedaviyi karmaşık hale getirebilir.
- İlaç-bitki etkileşimine en çok neden olan bitkiler arasında sarı kantaron, ginseng, gingko ve sarımsak bulunmaktadır.
Bitkisel tedavilerin yan etkileri ve olası etkileşimleri konusunda bilinçli olmak, hastaların sağlık durumunu korumak açısından önemlidir. Sağlık uzmanları ve hastalar arasında açık iletişim ve doğru bilgi akışı sağlanarak bu konudaki riskler minimize edilebilir.
